| Abstract : |
Inleiding : Dit praktijkgericht onderzoek is een vervolg op een bachelorproef van 2015 – 2016.
Doel : Het doel van dit onderzoek is het standaardiseren, valideren en betrouwbaar maken van een diagnostisch screeningsinstrument voor kinderen van 3 – 4 jaar. Met name het visueel – ruimtelijk organisatie onderzoek (VRO).
Methode : Het onderzoek vond plaats in de centra voor ambulatne revalidatie (CAR) Genk en Hasselt. Met als doelgroep kinderen met een ontwikkelingsvertraging of ontwikkelingsstoornis. Er werden testafnames uitgevoerd van het VRO, namelijk de "3D Blokken" en een onderdeel van "het vliegtuigje". Hierbij werden de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid en criterium – en construct validiteit gemeten.
Resultaten : er is een hoge correlatie bij de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid van 3D verticalitieit (0.74 – 0.95) en een (zeer) hoge correlatie van 2D verticaliteit (0.94). De criteriumvaliditeit toont geen verband tussen 3D verticaliteit en de PDMS – 2. Maar wel een positief verband tussen 2D verticaliteit en de PDMS – 2. De resultaten van de constructvaliditeit tonen dat de verschuiving van 3D naar 2D voor 97 % van de waarnemingen geldt.
Conclusie : Er werd een goede interbeoordelaarsbetrouwbaarheid gemeten in het VRO. Er zijn inhoudelijke verschillen tussen de PDMS – 2 en het VRO. De verschuiving van 3D verticaliteit naar 2D verticaliteit is representatief voor dit diagnostisch screeningsinstrument.
Trefwoorden : visueel ruimtelijke organisatie onderzoek , verticaliteit
|
Home 
