| Abstract : |
Een scheet optrekken, je lach inhouden, je woorden inslikken, … is gebruikelijk om acceptabel te zijn. Het is lastig en het mislukt wel eens. Als je je scheet toch lost, je lach schatert of de woorden over je lippen rollen, slaat je gezicht rood aan en krijg je verbaasde blikken. Je schaamt je.
Schaamte is een onaangenaam universeel gevoel dat we liever vermijden. Hoe word die schaamte gecreëerd en hoe kunnen we hier schaamteloos mee omgaan? En vooral hoe kan je dit inzetten als strategie als kunstenaar? Ik wil schaamteloos lezen, schrijven, ademen, eten, pissen, kakken, … Ik wil een schaamteloze kunstenaar zijn.
Andere kunstenaars deden dit voor en tasten de grenzen af tussen schaamte en schaamteloosheid. Zo schilderde Gustave Courbet schaamteloos een vagina en kopieert Kenneth Goldsmith schaamteloos tekst, die hij als literatuur presenteert. |
Home 
