| Abstract : |
De mogelijkheden om een stuitligging te keren naar een hoofdligging
Naus, J. & Walters, S (2014).
Segers, N., Nijs, E.
Corremans, A.
Een stuitligging is een lengteligging waarbij niet het hoofd, maar de billen en/of voeten zich in het baringskanaal bevinden. We onderscheiden 3 soorten stuitliggingen: volkomen, onvolkomen en half (on)volkomen. 3-4 % van de baby’s ligt in stuitligging aan het einde van de zwangerschap.
Studies hebben aangetoond dat er meer risico’s verbonden zijn aan een vaginale stuitbevalling dan aan een keizersnede bij een stuitligging. Na het publiceren van de bevindingen uit deze studies is het aantal keizersneden toegenomen. Deze literatuurstudie heeft als doel alternatieve methoden te bekijken om een stuitligging te keren naar een hoofdligging waardoor een vaginale bevalling (weer) tot de mogelijkheden behoort.
Na analyse van diverse wetenschappelijke artikelen zijn alternatieve methoden gevonden zoals de uitwendige versie, moxatherapie, Webstertechniek, acupunctuur en postureel management. Sommige van deze methoden zijn wetenschappelijk onderbouwd terwijl andere juist meer onderzoek behoeven. Van alle methoden blijkt uitwendige versie de meest effectieve en evidence based methode te zijn. De andere methoden zoals moxatherapie en Webstertechniek hebben meer onderzoek nodig. Deze laatste methoden worden in de praktijk toch toegepast omdat er geen noemenswaardige gezondheidsrisico’s zijn voor de zwangere of haar baby.
Uitwendige versie kan aanbevolen worden voor zwangere die in aanmerking komen vanaf 36 weken zwangerschap. Bij de uitwendige kering zal de vroedvrouw voor, tijdens en na de procedure de gynaecoloog assisteren. Tijdig correcte informatie verstrekken is van belang van geïnformeerde beslissing. De zwangere moet uiteindelijk haar eigen keuze kunnen maken. |
Home 
