| Abstract : |
Ik weet niet hoe mensen vliegen. Het is juist deze filosofische gedachte die mij aanzet tot een poging om een romantische, artistieke en bovenal persoonlijke vertaalslag te zoeken voor het woord 'vlucht’. Om net zoals de vogels in de lucht te kunnen zweven. Tegelijkertijd is het ook een trage drijvende creatieve voortbeweging van mijn complexe netwerk der gedachten. Te zien als een zweefvlucht, gestuurd door mijn herinneringen.
Het niet kunnen vliegen doet me mijmeren en maakt me nieuwsgierig naar de fysieke (onvolmaakte) verschijningsvorm van de mens. Er duikt als het ware een soort Sehnsucht op, een fantasierijk verlangen naar mijn eigen vleugels. |
Home 
