| Samenvatting : |
Voor geschiedenis is het soms moeilijk om originele werkvormen te integreren in de les. In dit eindwerk wil ik aantonen dat het werken met spotprenten een leuke en alternatieve werkvorm is. De leerlingen gaan op zoek naar de humor in de prent en onthouden zo de leerstof beter. In mijn stagelessen geschiedenis heb ik ervaren dat leerlingen geboeid zijn als je een spotprent ter illustratie geeft.
Spotprenten zijn niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Je ziet ze in kranten, weekbladen en andere media. Door de aanslagen op het satirische weekblad Charlie Hebdo stonden spotprenten dit jaar extra in de kijker. Kortom spotprenten zijn brandend actueel en vele leerlingen zijn er al mee in contact gekomen. Het werken met spotprenten in een geschiedenisles moet echter doordacht gebeuren.
Het theoretische gedeelte toont de geschiedenis van de spotprent. Ook wordt er aangegeven waarin spotprenten van elkaar kunnen verschillen en welke technieken cartoonisten gebruiken om een soort humor in hun prenten te brengen. Verder wordt er nagegaan hoe ver cartoonisten mogen gaan met het maken van spotprenten en welke problemen dit met zich meebrengt.
In dit eindwerk geef ik twee methodes om spotprenten te analyseren in de les. Het praktische gedeelte bevat drie werkbundels, elk op een ander leerniveau. Aangezien er veel verschillende soorten spotprenten zijn, zijn er ook verschillende manieren om ze te integreren in de les. In dit eindwerk wordt er aangetoond dat spotprenten veel meer potentie hebben, dan alleen maar illustratiemateriaal.
Als een spotprent op een duidelijk en overzichtelijke manier wordt behandeld in de les, is het een sterke werkvorm die zeker een meerwaarde kan beteken voor een geschiedenisles. |
Home 
