Samenvatting :
Kunst heeft door de jaren heen altijd al een functie gehad. In functie van een religie, in functie van een meester of in functie om een verhaal te vertellen. Lang heeft het geduurd voor een kunstenaar om de wereld te kunnen laten zien hoe hij dit wilde. Ondanks dat in de romantische periode het gevoel boven het verstand kwam te staan, heeft het tot ongeveer het expressionisme geduurd voordat de kunstenaar visueel los durfde te komen van de werkelijkheid. Dit breekpunt, met de visuele werkelijkheid, probeer ik te onderzoeken in deze scriptie. Aan de hand van de uitkomsten van dit opzoekwerk, ben ik mijn eigen route in de kunstwereld gaan vergelijken. Beide hebben duidelijke overeenkomsten, zowel in scheppingsredes als visueel. Een duidelijke overeenkomst is het feit dat er tijdens beide periodes van snelle ontwikkelingen waren en er een algeheel pessimistisch gedachtegoed heerste. Visueel gezien komen de overeenkomsten voort in het grillig kleurgebruik en de deformatie van object en figuur. Toch ziet men in mijn werk duidelijk een eenentwintigste kunstenaar, en geen expressionist. Dit komt omdat mijn werken meer maatschappelijk relevant zijn, en men merkt dat de onderwerpen in mijn schilderijen actuele thema’s zijn die veel mensen meemaken. In het expressionisme mistte de kunstenaars het vaak om actuele onderwerpen in hun kunst te brengen. |
Wil je naar dit eindwerk verwijzen in je eigen eindwerk, paper of rapport, gebruik dan dit formaat (APA):
Eijkelboom, Y. (2021). De vervreemdheid.
Onuitgegeven verhandeling, Hogeschool PXL, PXL-MAD.
Gevonden op
op
http://doks.pxl.be/doks/do/record/Get?dispatch=view&recordId=SEtd8ab2a8217a8aafe4017a8ab5f2c90287.
|
Home 
