Samenvatting :
Als schilder bevind ik mij in een tijdsgeest waarin tal van stijlen mogelijk en aanvaard zijn. Door mijn manier van schilderen, kom ik tot het typerende stijlkenmerk van het hybride. Hybride in de kunst wil zeggen dat men twee of meer eigenschappen of genres die wezenlijk van elkaar verschillen, bij elkaar brengt. Het gevaar loert om de hoek dat het werk uiteen valt in chaos. Het is om wille van dat gegeven balanceren op een dunne koord.
Als ankerpunt voor mijn schilderactiviteit, neem ik mijn eigen innerlijke belevingswereld. Door het schilderen transformeer ik emoties en gebruik ik ze om mijn werk tot een hoger niveau te tillen. In die zin is schilderen voor mij een mystieke ervaring. Wat ik beoog is geen schoonheid die makkelijk verteerbaar wil zijn, maar wel een mogelijkheid bieden om doorheen vreugde, verdriet en weemoed, tot stilte en mystieke ervaring te komen.
Hoe ik zelf tot die ervaring kom en deze ook voor anderen betracht, bespreek ik in dit artikel aan de hand van het maakproces. Tot slot heb ik enkele hedendaagse schilders aangehaald waarvan het werk mij inspireerde en raakvlakken vertoont met mijn eigen werk. |
Wil je naar dit eindwerk verwijzen in je eigen eindwerk, paper of rapport, gebruik dan dit formaat (APA):
Pieck, J. (2016). Het hybride als stijlkenmerk.
Onuitgegeven verhandeling, Hogeschool PXL, PXL-MAD.
Gevonden op
op
http://doks.pxl.be/doks/do/record/Get?dispatch=view&recordId=SEtd8ab2a82155c572e50155c5aae3211e9d.
|
Home 
