Samenvatting :
Dag lezer, welkom in mijn scriptie. Maak het u gemakkelijk, doe alsof u thuis bent. Dit is de inleiding, ik heb hem pas heel laat ingericht. Omdat ik nog niet wist hoe de rest van het huis eruit zou zien. Ik wist niet eens wat er in mijn scriptie zou gaan wonen voordat ik aan de bouw begon. Ik had al wel wat beelden in mijn hoofd, die hingen ook in mijn atelier, dus ik ben daar maar begonnen. Met het palet dat ik gebruik in mijn oeuvre. En met de manier waarop ik mijn verbeelding laat kijken, herkennen en combineren. Na deze reflectie was mijn eerste belangrijke begrip dat ik zou gaan omschrijven 'herkenbaarheid’ en hoe deze schuilt in materialen en ruimtes. Toen ik dat gedaan had, hoorde ik in de keuken mijn magnetron 'ping’ roepen, en rook ik meteen waar de rest van mijn scriptie naartoe zou gaan. 'Naar een thuis.’ Ik was niet van plan mijn eigen huis te gaan omschrijven, aangezien ik mijn thuis overal mee naartoe neem. Mijn probleem van dat ongrijpbare thuis ben ik dus anders gaan aanpakken. Ik ben gaan reflecteren over de reis die ik als poetshulp gemaakt heb, door de huizen van ouderen. Deze reflectie gaat vooral herinneren en filosoferen. Ik ben in deze reis dus zelf de verteller als kunstenaar, maar ook het hoofdpersonage als poetshulp. En al deze personages vormen de context waarin mijn werk vertoeft. Dus deze kunnen af en toe wel eens door elkaar gerammeld worden.. Maar eerst ga ik het hebben over de positie van het interieur en het huiselijke binnen de beeldende kunsten. En hoe de vrouw hierin werd afgebeeld. |
Wil je naar dit eindwerk verwijzen in je eigen eindwerk, paper of rapport, gebruik dan dit formaat (APA):
Geukens, L. (2020). Mijn thuis draag ik dus met me mee.
Onuitgegeven verhandeling, Hogeschool PXL, PXL-MAD.
Gevonden op
op
http://doks.pxl.be/doks/do/record/Get?dispatch=view&recordId=SEtd8ab2a82175d5c7310175d5c9d2460006.
|
Home 
