Samenvatting :
Gedurende de 21ste eeuw is de nieuwe media sterk opgekomen in onze beeldcultuur, we worden dagelijks dan ook veel meer als vroeger geconfronteerd met een massa aan beelden. Met deze massale toestroom van informatie en beelden krijgen we de mogelijkheid om iedereen te observeren vanop een afstand via deze beelden. Zo zijn er ook de sociale netwerksites die meer opkomen en het mogelijk maken om mensen te begluren zonder betrapt te worden. We hoeven niet meer met de verrekijker achter het raam te schuilen, zoals ze vroeger nog deden, in plaats daarvan schuilen we achter ons computerscherm. We creëren een extra afstand en worden ongevoeliger voor de impact van de foto’s die we vrijgeven.
Het voyeurisme is op deze manier een kernpunt in mijn werk, zo gebruik ik beelden die vanuit persoonlijk bezit verkocht werden of simpelweg verloren zijn geraakt. Deze foto’s of films laten stukken van iemands leven zien, zonder de details weer te geven deze worden weggelaten en laten zo nog ruimte voor interpretatie en suggestie. Het draait dan ook altijd om het gevoel dat er iets is wat niet voor onze ogen bestemd is. Het ‘Waar is Wally’-gehalte in de kunst, zoeken naar de reden van een beeld, waarom is deze foto gemaakt, waarom is deze belangrijk, waarom kijk ik hiernaar, waar kijk ik naar? Dat zijn de vragen waar ik een antwoord op zoek. |
Wil je naar dit eindwerk verwijzen in je eigen eindwerk, paper of rapport, gebruik dan dit formaat (APA):
Vandervelpen, S. (2014). Het openbaar voyeurisme.
Onuitgegeven verhandeling, Hogeschool PXL, PXL-MAD.
Gevonden op
op
http://doks.pxl.be/doks/do/record/Get?dispatch=view&recordId=SEtd8ab2a8214d8fbcc5014d9ac778601ecb.
|
Home 
