Samenvatting :
De afgrond was tot kort voor mij een onbegrepen gegeven. Mij enigszins bewust van het feit dat ik constant neerstort in alle mogelijke richtingen, dat links en rechts, boven en onder slechts valse gegevens zijn die mij aangeleerd werden en om enige orde te brengen in deze wereld van chaos. Met deze achterliggende gedachte ben ik op zoek gegaan naar deze afgrond. Startend van kunsthistorische werken bekeken vanuit een niet- historische context, probeer ik een gedaante te herkennen van de in de ruimte aanwezige chaos. Met de assen zwaartekracht, diepte, detail en monumentaliteit ga ik in zowel twee als driedimensionale ontwerpen de afgrond een gedaante geven. Daar waar het coördinatensysteem zijn waarde verliest en geen zwaartekracht meer bestaat, gaan we de zwaartekracht zelf creëren. Plots is niet nog zeker. Wat is het grootst, wat is het kleinst, wat is de ware gedaante van de werkelijkheid? En kan ik deze werkelijkheid ooit ervaren? In dit artikel leid ik mezelf door mijn beeld op de afgrond, hopend hiermee een verrijking te kunnen brengen aan het idee van de lezer over ruimte als afgrond. |
Wil je naar dit eindwerk verwijzen in je eigen eindwerk, paper of rapport, gebruik dan dit formaat (APA):
Tijskens, M. (2014). De ruimte als afgrond. De beleving van de onbegrensde ruimte.
Onuitgegeven verhandeling, Hogeschool PXL, PXL-MAD.
Gevonden op
op
http://doks.pxl.be/doks/do/record/Get?dispatch=view&recordId=SEtd8ab2a8214d8fbcc5014d9ab67a2e0e7a.
|
Home 
