Samenvatting :
Dit artikel handelt over de manier waarop het postfordisme (*) zijn intrede heeft gedaan in onze maatschappij en het bijhorende effect ervan op de beeldende kunsten. De kunstenaar ontwikkelt immers zijn eigen individuele artistieke strategie met zijn of haar technische kwaliteiten of talenten. Het gaat niet meer over het aangeleerd krijgen van bepaalde technische kwaliteiten maar over het ontwikkelen van competenties met name adaptiviteit, flexibiliteit, bereidheid tot dialoog, communicatieve vermogens, oplossings- en contextgerichtheid. De hybridisering van de kunstpraktijk is één van deze ontwikkelingen. In sociaal opzicht zijn hedendaagse kunstenaars op zichzelf steeds meer „hybride” doordat ze zich bevinden in verschillende maatschappelijke sferen en waarderegimes. Ik beschouw mezelf als een hybride kunstenaar omdat ik mij op de meest uiteenlopende domeinen engageer. Het is net daar, op alle kruispunten van deze verschillende domeinen, waar uiteenlopende denkkaders samenkomen en er zich interessante reacties voordoen.
(*) Het postfordisme is een reactie op het Fordisme - genoemd naar autobouwer Henry Ford - met zijn mechanisatie van het productieproces en een ver doorgedreven seriële arbeidsorganisatie. |
Wil je naar dit eindwerk verwijzen in je eigen eindwerk, paper of rapport, gebruik dan dit formaat (APA):
Wittenberg, A. (2014). Een verkenning van de hybride kunstpraktijk in verhouding tot eigen werk.
Onuitgegeven verhandeling, Hogeschool PXL, PXL-MAD.
Gevonden op
op
http://doks.pxl.be/doks/do/record/Get?dispatch=view&recordId=SEtd8ab2a8214d8fbcc5014d9ac797381f10.
|
Home 
