Samenvatting :
Waar nostalgie terugblikken is naar de goede momenten, die onherroepelijk voorbij zijn, is melancholie voor mij, het mythische verlangen naar het onbekende, het terugkeren naar een plaats, die ik dacht te kennen, maar in een andere tijd. Wanneer elementen van weleer zich hebben versmolten met de tijd van nu, probeer ik mij in te beelden hoe het er toen moet hebben uitgezien. Deze andere realiteit laat de vroegere ruimte herleven, dankbaar voor de vondsten van de tijd. Men zou kunnen stellen dat niets is wat het lijkt, waardoor we in een tussenwereld terechtkomen waar verbeelding en authenticiteit samenvloeien. Door eigen beelden te linken aan de geschiedenis van het beeld, specifieker nog aan die van het "filmisch" beeld, drijft schijnbaar dezelfde narrativiteit naar boven. Toch is er die bepaalde wrijving, waardoor de beelden eigen worden aan mezelf. De ruimte laat ik aan de kijker, om te achterhalen welk verhaal er achter de foto schuilgaat. Draagt immers niet elk beeld een film in zich? Is niet elke foto een verlangen naar iets anders? |
Wil je naar dit eindwerk verwijzen in je eigen eindwerk, paper of rapport, gebruik dan dit formaat (APA):
Hombrouck, R. (2019). Is niet elke foto een verlangen naar iets anders? Draagt niet elk beeld een film in zich? Een intentie in mijn aura.
Onuitgegeven verhandeling, Hogeschool PXL, PXL-MAD.
Gevonden op
op
http://doks.pxl.be/doks/do/record/Get?dispatch=view&recordId=SEtd8ab2a8216cd2dafb016cd2eaa9d4018f.
|
Home 
